Naast een aantal iconische gebouwen zoals de burcht en het parlementsgebouw zijn ook de bruggen zeer tekenend voor de stad Boedapest. Zij maken dan ook deel uit van het gezicht van de stad en bovendien verbinden zij beide oevers van zowel Boeda als Pest met elkaar.
Op deze pagina gaan we een aantal van de bekendste bruggen van de stad de revue laten passeren.
Erzsébet híd, zoals de Elisabethbrug door de Hongaren wordt genoemd, heeft een oorsprong die begint in 1903. De brug die er destijds was is echter opgeblazen in de Tweede Wereldoorlog en daarvan is dus niets meer over. De huidige brug dateert uit 1964 en is een ietwat minder fraaie versie van de door de Duitsers vernietigde brug. Het enige dat nog dateert uit eerdere tijden zijn de pijlers van de brug. Deze zijn nog van de oude brug. Van alle bruggen die vernietigd werden door de Duitsers is dit de enige die niet in oorspronkelijke staat werd heropgebouwd, maar een modern jasje kreeg. Lange tijd reed er ook een tram over deze brug. In 1973 werd deze echter overbodig door een uitstekend Metronetwerk dat beide oevers met elkaar verbond. Het is vanaf deze brug dat je, wanneer je je hoofd richt naar de zijde van Boeda, het Gellértmonument kunt bewonderen, die vanaf zijn plek de stad zijn zegeningen geeft.
Aan de Pest-zijde geeft de brug een belangrijke toegang tot het commerciële winkelgebied van de Hongaarse hoofdstad. Goed om te weten is dat deze brug de plek is om op oudejaarsavond naartoe te gaan, zodat je samen met vele inwoners van de stad het nieuwe jaar kunt inluiden. Daarna trekken zij de stad in om verder te gaan vieren.
Eén van de negen bruggen in Boedapest over de Donau die we zeker niet in ons overzicht mogen overslaan is de Vrijheidsbrug. Ook deze brug is zeer karakteristiek en daardoor sterk bepalend voor de uitstraling van de Hongaarse hoofdstad. Deze brug werd oorspronkelijk gebouw in 1896 en is 331 meter lang en ruim 20 meter breed. De Szabadság híd is ontworpen door János Feketeházy en werd met de viering van het duizendjarig Hongarije ingehuldigd. De brug heeft dan ook een feestelijke uitstraling. Mede door de duidelijke Hongaarse identiteit die aan deze brug verbonden is, was dit ook de eerste brug in volle glorie werd hersteld nadat terugtrekkende Duitse troepen de brug, net als de andere bruggen die in Boedapest over de Donau liepen, hadden opgeblazen om de doorgang van Russische troepen te vertragen. De naam Vrijheidsbrug is dan ook de naam die de brug kreeg in 1946 toen ze weer was opgebouwd. Daarvoor droeg de brug de naam van de Habsburgse koning Frans Jozef.
De pijlers van de groen geverfde brug bestaan uit twee torens per pijler. Bovenop deze torens staan vier mythische roofvogels de brug te bewaken. Op elke torenspits zit een ’toerol’, een vogel die zijn herkomst kent uit Hongaarse voorchristelijke mythologie. Tussen beide torens op de pijlers prijkt ook het wapen van Hongarije.
De oudste brug die er nog is en over de Donau loopt in Boedapest is de kettingbrug. Deze brug wordt de kettingbrug genoemd vanwege de kettingachtige constructie die de brug mede draagt. Eigenlijk heet de brug de ‘Széchenyi-Lánchid’ dat verwijst naar de graaf István Széchenyi. Dat de brug zijn naam draagt komt omdat hij het initiatief nam voor de totstandkoming van deze brug.
Tussen 1839 en 1849 werd de brug gebouwd. De brug was ontworpen door de Britse architect William Tierney Clark. De bouw ervan was in handen van een naamgenoot Adam Clark. De twee waren geen familie, maar ook de Schot kwam uit het Britse koninkrijk en had veel expertise omtrent de bouw van infrastructuur en stalen constructies. Dat hij zich mocht ontfermen over de brug had te maken met zijn werk in Londen in een machinefabriek alwaar hij in contact kwam met de al eerdergenoemde graaf István Széchenyi. De graaf had grote plannen met hem voor de oevers van de Donau, zowel op vlak van bruggen als op het vlak van dokken, scheepswerven en kanalen. Ook de totstandkoming van de tunnel onder burchtheuvel is begeleid onder Adam Clark. Ook niet geheel toevallig dat de brug en de tunnel prima met elkaar verbonden konden worden. Even dreigde de brug nog voor de feestelijke opening vernietigd toen de Oostenrijkers het bruggenhoofd hadden voorzien van grote hoeveelheden springstof om eventueel opstandige Magyaren een doorgang te vermijden. Gelukkig heeft de brug enkele explosies overleefd. Een kleine honderd jaar later was het wel raak toen Duitse troepen de brug opbliezen om een doorgang van de Russen richting het westen te bemoeilijken. Precies 100 jaar na de inwijding werd de brug in 1949 weer in originele vorm heropend.
Naast dat veel mensen de brug te voet oversteken is het ook een belangrijke overgang voor gemotoriseerd verkeer tussen Boeda en Pest, of andersom tussen Pest en Boeda.
Naast de kettingachtige constructie zijn ook de pijlers van de brug zeer karakteriserend. Voor deze pijlers hebben antieke triomfbogen model gestaan. Aan beide zijden van de brug staan twee leeuwen de toegang te bewaken.
De Margit híd verdient een plek op ons overzicht vanwege zijn unieke vorm. De brug is namelijk in de vorm van een Y. Ook valt meteen op dat er maar liefst zeven pijlers zijn gebruikt om de brug te verbinden met beide oevers. De lengte is dan ook 607 meter. Het ontwerp van de brug is van de hand van de Franse ontwerper Ernest Goüin. Deze ingenieur werkte ook samen met Gustave Eiffel bij de totstandkoming van de iconische toren in Parijs. Zo is Ernest Goüin de ontwikkelaar van een bepaald type klinknagel die sinds haar ontwikkeling veel werd gebruikt in stalen constructies. Ook deze brug is een stalen constructie. De brug werd in 1876 in gebruik genomen en was de tweede brug die de oevers van de Donau met elkaar verbond. Later kwam er in 1900 nog een vertakking aan de brug om het Margaretha-eiland te verbinden met het vaste land.
De brug is opgeblazen tijdens de Tweede Wereldoorlog, maar in tegenstelling dat dit gecontroleerd werd gedaan door terugtrekkende Duitse troepen, gebeurde dit in het geval van deze brug al in 1944 terwijl de brug gewoon in gebruik was. Hierbij waren ook slachtoffers te betreuren. Dit was aan de kant van Pest en de toedracht van deze aanlag is nooit opgehelderd. De Duitsers hebben wel in 1945 de kant van Boeda opgeblazen. In 1948 was de brug weer hersteld.